Opowieść wigilijna.

Witajcie kochani! 

Co prawda mój post powinien nosić nazwę, "Święta, święta i po świętach" ale ja nadal żyję w tym miłym klimacie. Powiem Wam szczerzę  i trochę mało skromnie, że moje święta były naprawdę udane. Spełniły moje wszelkie oczekiwania, a także nadzieje. I wcale nie chodzi mi o ilość prezentów, bajkowe dekoracje, drogie kreacje, szpilki czy czerwoną szminkę. W tym roku zadbałam ze swoją rodziną, wyłącznie o nastrój i radość z bycia ze sobą. 

Nie wiem czy to ja się zmieniłam, czy sytuacje jakie zaistniały przed tą całą gorączką świąteczną, nastawiły mnie na inny tok myślenia, ale wiem jedno! To był strzał w 10! Widocznie rzeczy, które miały kiedyś dla mnie ogromne znaczenie, przestały się liczyć....

Zacznę od początku. 

Jak pamiętacie z poprzedniego postu, nie miałam lodówki. Zbuntowała się i przestała działać, a właściwie działała, ale bardziej przypominała w działaniu mikrofalę niż lodówkę. Tak wiec, nową dostarczono nam prawie w wigilię. Owa sytuacja nie sprzyjała gotowaniu świątecznych potraw. Zarządziłam rodzinną naradę. Każdy członek rodziny, wybrał sobie jedno świąteczne danie, które bardzo lubi. Dzięki temu, zaoszczędziłam czas na przygotowaniu wielu potraw, które nie cieszyły się ogromną popularnością, a co za tym idzie, uniknęłam marnowania jedzenia. Wszystkie dania przyrządziliśmy wspólnie, w samą wigilię. I choć nasze charaktery i zdolności kulinarne są bardzo odmienne, to nie było żadnych spięć i wszystko poszło bardzo sprawnie. Każdy z zaangażowaniem krzątał się po kuchni i wykonywał swoje zadania z uśmiechem na twarzy. Radości też, dodawał nam fakt, że oba dzieciaczki, o których wspominałam w poprzednim poście, wróciły do domu na święta. Tak więc, każdy był tym faktem bardzo zadowolony. Nie obyło się też, bez cudownych niespodzianek od serca! Nasi przyjaciele wiedząc, że nie zdążymy zrobić pierogów, podzielili się z nami własnymi. Drudzy zaś obdarowali nas cudownym i pięknie upieczonym pasztetem. Dla mnie to niesamowite gesty, które znaczą więcej niż cokolwiek innego i zostaną w pamięci na długi czas. A gdy zasiedliśmy do świątecznego stołu, okazało się że mamy tyle potraw ile powinno być. Wszystko było świeże, pyszne i wyglądało obłędnie. 

Kolejnym fajnym pomysłem, który wdrożyliśmy w nasz świąteczny klimat był fakt, że spędziliśmy czas bez telefonów i internetu. Potrafiliśmy ze sobą rozmawiać, śmiać się i cieszyć każdą chwilą, choć nie ukrywam że miałam chwile słabości i chciałam sprawdzić co w świecie piszczy. Niemniej jednak dałam radę, z czego byłam bardzo dumna. 

Ale najbardziej jestem dumna z mojej rodziny i najbliższych przyjaciół, z którymi spędzaliśmy święta! Bez ogromnej presji, stresu i ustawianych świątecznych zdjeć, daliśmy radę! W śmiesznych, świątecznych swetrach, papierowych koronach, z dużą dozą dobrego humoru i radości, a przede wszystkim w doborowym towarzystwie. Dom tętniący życiem i miłością, to coś co kocham najbardziej i nie zamieniłabym tego na najdroższe prezenty. Co prawda, nie obyło się bez tęsknoty za rodziną, która jest daleko, i bliskimi których już nie ma, ale to chyba standardowy punkt programu w takich dniach....... 

Co mogłabym jeszcze dodać...

Były śmieszne zdjęcia, które urozmaicą rodzinny album i będą wyłącznie na nasz użytek. Z materialnych dobrodziejstw odnoszę wrażenie że, byłam wyjątkowo grzeczna w tym roku, bo święty Mikołaj zadbał o mnie godnie. Tak czy inaczej, napisałam ten post z myślą, o kolejnych świętach, które będą już za rok. Może warto skupić się, na rodzinie i najbliższych, atmosferze i relacjach międzyludzkich. Może warto napisać odręcznie i bardziej personalnie życzenia, niż wysyłać wierszyki czy świąteczne filmiki bez duszy. Może nie trzeba skupiać się na wielu wymyślnych potrawach, a zadbać o prostotę i smak. Oczywiście, jak najbardziej tradycyjnie, aby zachować ten pachnący grzybami i barszczem klimat. Może nie warto porównywać się do innych i na siłę starać się zostać celebrytą. 

Właściwie, co ja tu piszę za brednie!!! Każdy niech spędza święta w swój ulubiony sposób, aby to był dobry czas dla wszystkich. By te dni, stały się rodzinną biesiadą a nie przykrym obowiązkiem. Grunt to mieć w sobie radość i spędzić ze sobą jak najwiecej czasu. Używajmy sporej dawki miłości i szacunku wobec najbliższych, a święta napewno Nas nie rozczarują i będą takie jak za dawnych, dobrych czasów, gdzie ognisko domowe miało ogromne znaczenie dla każdego. 

Pozdrawiam i do następnego......