W pogoni za smakiem!

Witajcie kochani po krótkiej przerwie. Przerwa związana była z moim wyjazdem na urlop. Wybraliśmy Wyspy Kanaryjskie, ponieważ tylko tam było ciepło o tej porze roku. Fajnie złapać trochę słoneczka i odciąć się od internetu, makijażu i życia codziennego. Prawdopodobnie kilka najbliższych postów będzie nawiązywać do mojej wyprawy, i mam nadzieję, że nie macie nic przeciwko, ale na samym początku chcę podzielić się z Wami tym co jest mi bliskie, czyli smakiem. Jak już wiecie lubię kosztować najróżniejsze potrawy z danego miejsca w którym się znajduje. Tak też było w tym przypadku. Świeże ryby, owoce morza, mięso i przekąski. Wszystko tak różnorodne i smaczne w swojej prostocie, sprawiało mi ogromną radość. A do tego wolno płynący czas i słońce..... cóż więcej potrzeba, aby się zrelaksować. Mam też nadzieję, że w swoim czasie, odtworzę kilka prostych potraw, które i Wam przypadną do gustu. 

Dziś jednak chcę byście zobaczyli dania, których wcześniej nie jadłam. Co prawda miałam już okazję zjeść homara, i kilka różnych owoców morza, ale tutaj smakował zupełnie inaczej. Dla mnie to były zupełnie nowe odsłony. Wraz z przyjaciółmi wpadliśmy też na carpaccio, o którym często mówiliśmy, ale nikt z nas wcześniej nie miał okazji poznać jego smaku. Jak się później okazało mieliśmy okazję spróbować dwóch wersji carpaccio. Jedno tradycyjne wołowe a drugie z ośmiornicy. I powiem Wam że to drugie miało tak niesamowitą strukturę, że szkoda było je zjadać. Smak był totalnie wyjątkowy, soczysty i delikatny. Nie potrafię go opisać. Drugie danie, które utkwiło mi w pamięci to risotto z atramentem mątwy (cattlefish sepia) Przyznam się, że miałam lekkie obawy, ale po pierwszym kęsie wiedziałam że trafiłam w dziesiątkę. Możecie się śmiać, ale dla mnie to cudowne odczucia, gdy próbuję czegoś odkrywczego. Oprócz tak wyrafinowanych miejsc, odwiedzaliśmy knajpki zupełnie nie znane turystom. Małe lokalne miejsca, wyłącznie z tubylcami. Skromne i bardzo domowe. Trochę podstarzałe, bardzo urokliwe, z cudownymi domowo-lokalnymi smakami. Polecam takie miejsca wszystkim smakoszom. Dodam też, że nie powinniście bać się smaków. Na naszych wakacjach był też 12-letni chłopiec, który z ochotą próbował każdego najdziwniejszego dania. Trochę z obawą w oku ale też z cudownymi, szczerymi wypowiedziami na dany temat. Utkwiło mi w pamięci jedno zdanie. 

"Ten Kalmar smakuje jak opona o smaku szynki z kurczaka". Czyż nie cudowny opis? Podziwiam go za odwagę, ale też niesamowitą interpretację smaków. 

Przepraszam za chaotyczność mojego postu, ale tak na świeżo chciałam się z Wami podzielić nowymi doświadczeniami. Mam też nadzieję, że wszystko u Was dobrze. Ściskam i do następnego! 

Pozdrawiam!